Terapia logopedyczna – prowadząca mgr Grażyna Hancz, mgr Anna Wójtowicz – nauczyciel, logopeda

            W  naszym przedszkolu  dzieci 4-5 letnie objęte są przesiewowymi badaniami logopedycznymi ( miesiąc wrzesień). Zdiagnozowane dzieci wymagające pomocy w zakresie rozwoju mowy objęte są terapią logopedyczną w trakcie pobytu w przedszkolu. Rodzice zostają poinformowani o diagnozie ( zebrania z rodzicami). Zajęcia odbywają się w przedszkolu w odpowiednio przystosowanym gabinecie i trwają 20, 30 minut ( listy i terminy spotkań dzieci posiadają wychowawcy). Są to zajęcia indywidualne lub grupowe ( dwoje, troje dzieci) obejmujące grupy dzieci 5-letnich.
Szanowni rodzice! 

Pamiętajcie, że tylko systematyczne ćwiczenia w domu mogą pomóc Waszemu dziecku pokonać kłopoty związane z wadą wymowy lub opóźnionym rozwojem mowy. Logopeda wskaże drogę, którą należy podążyć, aby dziecko jak najszybciej mówiło poprawnie, natomiast to Wy na co dzień wzmacniajcie jego mięśnie artykulacyjne oraz stymulujcie do rozwoju mowy mózgi waszych pociech.
Przypominam, że warunkiem skutecznej terapii logopedycznej jest stała współpraca na linii logopeda - dziecko – rodzic.
Zapraszam więc rodziców do  spotkań z logopedą w celu instruktarzu do ćwiczeń z dzieckiem w domu (można uzgodnić to wcześniej telefoniczne z logopedą lub wychowawcą.).
Co powinni, a czego nie powinni robić rodzice, aby wspomagać rozwój mowy dziecka.

Oto najważniejsze zalecenia:

Tak postępujmy:

1.    Mówmy do dziecka, już od pierwszych dni jego życia; dużo i spokojnie. Nie podnośmy głosu zwracając się do niego.
2.    Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów, modulujmy głos.
3.    Kiedy dziecko wypowie jakieś słowo, zdanie starajmy się rozszerzyć jego wypowiedź, dodając jakieś słowa.
4.    Mówmy dziecku, co przy nim robimy, co dzieje się wokół niego. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom, pracom domowym.
5.    Mówmy do dziecka zwracając uwagę, aby widziało naszą twarz – będzie miało okazję do obserwacji pracy artykulatorów.
6.    Od najmłodszych lat uczymy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się gryźć i żuć.
7.    Zwracajmy uwagę, aby dziecko oddychało nosem; w przypadku, gdy dziecko oddycha ustami (szczególnie podczas snu), prosimy pediatrę o ustalenie przyczyny.
8.    Odpowiadamy na pytania dziecka cierpliwie i wyczerpująco.
9.    Opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki, wierszyki, wyliczanki. Uczmy krótkich wierszy na pamięć.
10.    Oglądajmy z dzieckiem obrazki: nazywajmy przedmioty i opisujmy sytuacje prostymi zdaniami.
11.    Każdy przedmiot, rzecz opisujemy dokładnie: co to jest; do czego służy; jaki ma kolor, kształt.
12.    Śpiewajmy z dzieckiem. Jest to ćwiczenie językowe, rytmiczne, a zarazem terapeutyczne.
13.    Rysujemy z dzieckiem, mówmy co kreślimy – np. teraz rysujemy kotka; to jest głowa, a tu są oczy, nos, itd. Zachęcamy dziecko do wypowiedzi podczas rysowania.
14.    Wspólnie oglądajmy telewizję, wybierajmy programy właściwe dla wieku dziecka. Komentujemy wydarzenia pojawiające się na ekranie, rozmawiajmy na ich temat.
15.    Starajmy się, aby zabawy językowe i dźwiękonaśladowcze znalazły się w repertuarze czynności wykonywanych wspólnie z dzieckiem. Naśladujemy odgłosy: zwierząt (np. kura- ko, ko; kot - miau, miau pies – hau, hau;itp.) pojazdów (auto – bum, bum; erka – u-i, policja – e-o, itp.) i inne. Wybieramy do zabaw właściwą porę.
16.    Zachęcajmy swoje dziecko do mówienia – nie zmuszajmy; chwalmy je za każdy przejaw aktywności werbalnej; dostrzegajmy każde, nawet najmniejsze osiągnięcie, nagradzając je pochwałą.
17.    Dołóżmy wszelkich starań, aby rozmowa z nami była dla dziecka przyjemnością, nie tylko komunikacją werbalną.
18.    Jeżeli dziecko osiągnęło już wiek, w którym powinno daną głoskę wymawiać a nie robi tego, skonsultujmy się z logopedą.
19.    Jeżeli dziecko ma nieprawidłową budowę narządów mowy (rozszczepy warg, podniebienia, wady zgryzu lub uzębienia), koniecznie zapewnijmy mu opiekę lekarza specjalisty, ponieważ wady są przyczyną zaburzeń mowy.

Tego nie robimy:

1.    Nie podajemy dziecku w wieku przedszkolnym smoczka; zwracamy uwagę aby dziecko nie ssało palca. Następstwem tych niepożądanych zachowań mogą być wady zgryzu, które prowadzą do wad wymowy, np. wymowa międzyzębowa.
2.    W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego), dostarczając dziecku prawidłowy wzorzec językowy danego słowa.
3.    Nie zaniedbujmy choroby uszu, gdyż nie leczone mogą prowadzić do niedosłuchu, a w następstwie do wad wymowy bądź braku mowy czynnej.
4.    Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie wypowiedzi, zadawajmy dodatkowe pytania pomocnicze, co przyczyni się do korzystnego rozwoju mowy.
5.    Nie poprawiajmy wymowy dziecka żądając, by kilkakrotnie powtarzało dane słowa. Niech z naszego języka znikną słowa: powtórz ładniej; powiedz lepiej. 
6.    Nie zawstydzajmy, nie karzmy dziecka za wadliwą wymowę.
7.    Nie wymagajmy od dziecka zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy, a zmuszane do wymawiania zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać. W ten sposób przyczyniamy się do powstawania błędnych nawyków artykulacyjnych, trudnych do zlikwidowania.